Ochrona przyrody
Ochrona przyrody w lasach to nie tylko dbałość o zachowanie siedlisk, gatunków czy też pojedynczych tworów przyrody w formach określonych w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 o ochronie przyrody (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r., poz. 1890), ale przede wszystkim nieustanne wysiłki w kierunku zachowania całych ekosystemów leśnych jako przedmiotu gospodarowania i jednocześnie spełniania licznych funkcji ochronnych i społecznych. Trwale zrównoważona gospodarka leśna prowadzona jest w nadleśnictwach według Planu Urządzenia Lasu, którego częścią składową jest Program Ochrony Przyrody.
Istniejące na terenie RDLP w Lublinie formy ochrony przyrody przedstawia poniższe zestawienie (stan na 31.12.2023 r.).
Forma ochrony |
Ilość (szt.) |
Powierzchnia (ha) |
Rezerwaty przyrody (wg. stanu na dzień 15.04.2024 r.) |
76 |
ponad 10 tys. ha |
Parki krajobrazowe |
18 |
109,4 tys. ha |
Obszary chronionego krajobrazu |
16 |
55,4 tys. ha |
Obszary specjalnej ochrony ptaków |
21 |
157,8 tys. ha |
Obszary mające znaczenie dla Wspólnoty |
75 |
86 tys. ha |
Pomniki przyrody |
489 |
|
w tym pomniki powierzchniowe |
17 |
17,3 ha |
Stanowiska dokumentacyjne |
1 |
3,4 ha |
Użytki ekologiczne |
229 |
3,3 tys. ha |
Zespoły przyrodniczo-krajobrazowe |
3 |
301,5 ha |
Strefy ochronne zwierząt i roślin |
511 |
29,2 tys. ha |
Rezerwaty przyrody obejmują obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.
Cały obszar rezerwatu albo jego części mogą podlegać ochronie ścisłej, ochronie czynnej lub ochronie krajobrazowej.
Wśród 76 rezerwatów przyrody utworzonych na gruntach zarządzanych przez nadleśnictwa Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Lublinie wyróżnia się następujące rodzaje:
- Rezerwaty leśne – przedmiotem ochrony są pozostałości i fragmenty dawnych puszcz o charakterze pierwotnym, typy zbiorowisk leśnych czy też stanowiska drzew w granicach zasięgu.
Przykładowe rezerwaty:
- fragmenty puszcz - Szklarnia
- lasy wielogatunkowe o charakterze naturalnym - Czarny Las
- starodrzew dębowy - Królowa Droga, Liski I
- bory jodłowe w północno - wschodniej granicy zasięgu - Marynopole, Natalin
- buczyny - Przecinka
- lasy bukowo-jodłowe - Święty Roch, Debry
- lasy lipowe - Las Lipowy w Uroczysku Bukowiec.
- Rezerwaty florystyczne – przedmiotem ochrony są populacje i siedliska gatunków lub grup gatunków roślin zarodnikowych i kwiatowych oraz grzybów i porostów.
Przykładowe rezerwaty:
- stanowiska modrzewia polskiego - Skrzypny Ostrów
- stanowiska roślin kserotermicznych - Żmudź, Mierzwice
- stanowiska roślin reliktowych - Jezioro Świerszczów
- stanowiska wawrzynka główkowatego - Las Wagramski
- Rezerwaty torfowiskowe - przedmiotem ochrony są zbiorowiska i gatunki torfowisk niskich, przejściowych i wysokich.
Przykładowe rezerwaty :
- unikatowe torfowiska nawęglanowe - Roskosz, Brzeźno.
- torowiska przejściowe i wysokie – Obary, Jezioro Orchowe, Brudzieniec
- Rezerwaty stepowe – przedmiotem ochrony są murawy ciepłolubne, głównie na podłożu wapiennym np.: Machnowska Góra, Broczówka, Łabunie.
- Rezerwaty przyrody nieożywionej – przedmiotem ochrony są odkrywki geologiczne, zjawiska krasowe, gleby, formy skalne, szata naciekowa, stanowiska skamieniałości, utwory geologiczne, wydmy przykłady erozji i innych procesów kształtujących powierzchnię ziemi.
Jedyny rezerwat tego rodzaju na terenie RDLP w Lublinie to „Piekiełko koło Tomaszowa Lubelskiego" utworzony dla ochrony skupiska głazów narzutowych. - Rezerwaty krajobrazowe - przedmiotem ochrony są krajobrazy o cechach naturalnych, charakterystyczne dla poszczególnych rejonów geograficznych, często z występującymi tam zabytkami. Przykładem mogą być tu rezerwaty: Nad Tanwią, Czartowe Pole i Szum, Dolina Smarkatej.
- Rezerwaty faunistyczne – przedmiotem ochrony są populacje i siedliska ssaków, ptaków, gadów, płazów ryb i bezkręgowców.
Przykładowe rezerwaty:
orlika krzykliwego - Siedliszcze
żółwia błotnego - Żółwiowe Błota
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Certyfikaty
Certyfikaty
Zasady gospodarki leśnej prowadzonej na terenie RDLP w Lublinie są zgodne z zasadami i kryteriami PEFC i FSC.
Certyfikacja gospodarki leśnej to procedura, w wyniku której niezależna organizacja potwierdza prowadzenie tej gospodarki zgodnie z obowiązującymi przepisami i normami.
Gospodarka leśna prowadzona przez nadleśnictwa RDLP w Lublinie poddawana jest certyfikacji od 2002r. Obecnie RDLP w Lublinie posiada przyznane dwa certyfikaty:
- certyfikat PEFC (Programme for the Endorsement of Forest Certification),
- certyfikat FSC (Forest Stewardship Council).
Certyfikaty te potwierdzają, że gospodarka leśna w lasach Lubelszczyzny prowadzona jest zgodnie z obowiązującymi przepisami z jednoczesnym przestrzeganiem zasad: zrównoważonego rozwoju, zachowania trwałości lasów i ochrony przyrody.
PEFC jest organizacją pozarządową, której cel to wspieranie zasad zrównoważonej gospodarki leśnej. Pełni ona funkcję międzynarodowej organizacji, która ocenia i uznaje krajowe systemy certyfikacji leśnej. Te krajowe systemy opierają się na międzyrządowych zasadach promowania zrównoważonej gospodarki leśnej. By móc sprzedawać produkty oznaczone jako certyfikowane przez PEFC, zarządzający lasami muszą uzyskać certyfikat gospodarki leśnej, zaś przedsiębiorstwa biorące udział w procesie przetwarzania i handlu drewnem muszą uzyskać certyfikat kontroli pochodzenia produktu CoC. System certyfikacji PEFC funkcjonuje od 1999 r. i jest obecnie najbardziej rozpowszechnionym systemem certyfikacyjnym lasów w Europie. Europejskie kraje o największej powierzchni lasów certyfikowanych w systemie PEFC to: Finlandia (21,1 mln. ha), Szwecja (9,4 mln. ha), Norwegia (9,1 mln. ha), Niemcy (7,4 mln. ha ) i Polska (7,3 mln. ha).
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Lublinie posiada certyfikat PEFC od 2012 roku. W kwietniu 2018 r. w nadleśnictwach RDLP w Lublinie przeprowadzony został audyt recertyfikacyjny w celu przedłużenia ważności certyfikatu PEFC na kolejne trzy lata. Aktualnie posiadany certyfikat jest ważny do 9 lipca 2021 roku. W celu zachowania ważności certyfikatu w losowo wybranych nadleśnictwach corocznie przeprowadzane są audyty nadzoru (sprawdzające).
FSC jest międzynarodową organizacją typu non-profit, założoną w 1993 r. w Meksyku w celu wspierania inicjatyw zmierzających do korzystnego zarządzania światowymi zasobami leśnymi. Jej działalność skupia się na popularyzacji sposobu prowadzenia gospodarki leśnej na zasadach uwzględniających aspekty społeczne, ekonomiczne i przyrodnicze. Warunkiem otrzymania certyfikatu jest prowadzenie gospodarki leśnej zgodnie ze wszystkimi regulacjami prawnymi danego kraju oraz międzynarodowymi traktatami i porozumieniami, których dany kraj jest sygnatariuszem. Obligatoryjne jest również spełnianie standardów certyfikacji określonych przez FSC. Certyfikat FSC przyznawany jest na okres pięciu lat.
Kraje Europy o największej powierzchni lasów certyfikowanych w systemie FSC to: Szwecja (11,7 mln. ha), Polska (7,0 mln. ha) i Białoruś (5,7 mln. ha).
Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Lublinie posiada certyfikat FSC od 9 stycznia 2003 roku. Aktualnie posiadany certyfikat FSC jest ważny do 22 stycznia 2019 r. W celu zachowania ważności certyfikatu w losowo wybranych nadleśnictwach corocznie przeprowadzane są audyty nadzoru (sprawdzające).